W krótkowzroczności (ang./łac. miopia) równoległe promienie świetlne ogniskują się przed siatkówką wskutek nadmiernej siły załamującej światło (tzw. łamliwości) rogówki lub soczewki albo zbyt wydłużonej gałki ocznej. Zależnie od przyczyny wyróżnia się kilka rodzajów krótkowzroczności. Krótkowzroczność rogówkowawystępuje rzadko i wynika ze zbytniej kulistości rogówki , na przykład w rozpoczynającym się stożku rogówki. Krótkowzroczność soczewkowa spowodowana jest zbytnią kulistością soczewki, jej pęcznieniem, zmianą jej mocy łamiącej, występuje na przykład w początkowej zaćmie (zob. Zaćma) i w przebiegu cukrzycy. Wyróżnia się trzy stopnie krótkowzroczności: małą do 2,5D, średnią 3,0D–6,0D, dużą ponad 6,0D. Wada powiększa się do około 21. roku życia, tzn. do czasu ukończenia wzrostu oka. Mała krótkowzroczność rozpoczynająca się około 10.–12. roku życia (tzw. szkolna krótkowzroczność) może się powiększać na skutek stałego napięcia akomodacji przy zbyt długiej pracy wzrokowej z bliska. Duża krótkowzroczność osiowa (ponad 6,0D, a niekiedy kilkanaście czy nawet kilkadziesiąt dioptrii) spowodowana jest przez zbyt długą gałkę oczną i powiększa się wraz z jej wydłużaniem i rozciąganiem się w tylnym biegunie twardówki, naczyniówki i siatkówki. Duża (wysoka) krótkowzroczność to uwarunkowana genetycznie, postępująca zwyrodnieniowa (degeneracyjna) choroba oka, która, na skutek powikłań, może powodować utratę widzenia.

Krótkowidz widzi wyraźnie z bliska, a gorsze widzenie w dal stara się poprawić, mrużąc oczy.

Jakie są sposoby leczenia?

Krótkowzroczność można korygować za pomocą soczewek rozpraszających, oznaczonych znakiem minus (-) w postaci szkieł okularowych lub soczewek kontaktowych. U osób dorosłych, u których wada jest ustabilizowana, można wykonywać operacje laserowe modelowania rogówki, dzięki którym uzyskuje się zmniejszenie jej mocy łamiącej.

Jedną z metod leczenia małej i średniej krótkowzroczności u dzieci i młodzieży są soczewki kontaktowe o odpowiednio dobranym kształcie zakładane na noc. Jest to tzw. ortokorekcja, która polega na zmianie kształtu (spłaszczeniu) przedniej powierzchni rogówki po zastosowaniu specjalnych twardych gazoprzepuszczalnych soczewek kontaktowych. Spłaszczenie powierzchni rogówki utrzymuje się przez cały dzień po zdjęciu tych leczniczych soczewek. Metodę ortokorekcji można stosować w krótkowzroczności od 1D do 5D.

Konieczna jest kontrola okulistyczna 2 razy w roku i stosowanie się do zaleceń lekarza. Noszenie odpowiednich okularów lub soczewek kontaktowych umożliwia poprawę ostrości wzroku, zapobiega zaburzeniom konwergencji i osłabianiu obuocznego widzenia. Wskazane jest stosowanie się do zasad higieny pracy wzrokowej. Jeżeli osoba z krótkowzrocznością nie używa okularów lub soczewek kontaktowych, widzi dobrze tylko na małą odległość (zależną od wielkości wady). Niekorygowanie wady refrakcji może być przyczyną bólów oczu i głowy, łzawienia, nadmiernego mrugania, przewlekłego zapalenia brzegów powiek lub przewlekłego zapalenia spojówek .